Spoorbrug

Foz Côa Douro Trail Adventure 2018

Introductie

Foz Coa Douro Trail Adventure (FCDTA) is het tweede meerdaagse evenement georganiseerd door Carlos Sa Nature Events (CSNE). De grootste verschillen tussen de Peneda Geres Trail Adventure (PGTA) en de FCDTA, zijn de locatie, de culturele tripjes en de renbaarheid van het parcours. Het merendeel van de etappes wordt gelopen in en om de Douro-vallei, een met wijngaarden doorspekte streek waar de Douro-rivier zich een weg door baant. Een van de vele zijriviertjes van de Douro is de Coa, vindplaats van meer dan 22.000 jaar oude kunstzinnige etsen in rots, reden voor UNESCO om het gebied tot werelderfgoed uit te roepen.

In maart dit jaar vond een try-out plaats. Een klein groepje lopers trotseerde sneeuw, wind en regen om een idee te krijgen van de haalbaarheid van het evenement. Oktober bood gelukkig beter weer, hoewel we door orkaan Leslie de eerste drie etappes meer regen en mist voorgeschoteld kregen dan ons lief was. De overige etappes was het weer geweldig: zonnig en een graad of twintig. Je merkt dan wel meteen dat zowel de Douro- als de Coa-vallei een stuk droger en onbeschutter zijn dan het Peneda Geres-natuurgebied.

Etappes

Etappe 1: Porto

De eerste etappe is een gezelschapsloop door Porto, met een man of twintig door het oude centrum, nu en dan stilstaand bij bijzondere gebouwen en uitzichten over de stad. Aangekondigd als een 15 km besluit de organisatie tot inkorten wegens de nakende orkaan. Als we na het loopje op zoek gaan naar een restaurant, worden Linda en ik overvallen door een stortbui van ongekende proporties. We staan 10 minuten onder een overkapping te weifelen over een 10 meter lang loopje naar het dichtstbijzijnde restaurant. Een tikkeltje doorweekt schuiven we aan in de gezelligheid.

Etappe 2: Rede – Mafómedes

Etappe twee begint met een flinke treinreis naar Rede, een dorpje waarvan het aantal inwoners zich door onze komst verdubbeld. De organisatie laat ons weten dat ook vandaag de route ingekort wordt: Leslie’s staart zwiept over de hoogvlakten, zo sterk dat zelfs de gigantische windmolens stilgezet worden. Na 1200 meter klimmen en flink verkleumd door kou, regen en wind, beseffen we dat dit het juiste besluit is. Na een korte maar pittige technische afdaling, bereiken we de finish in Mafomedes en genieten we van een welverdiende lunch. Dan volgt een busrit naar Resende waar we de nacht doorbrengen in het prachtige Douro Marina Hotel & Spa.

  • Douro
    Prachtig uitzicht op de iconische Douro rivier.
  • Top
    Na een lange klim volgde een golvend karrespoor.
  • Terugblik
    Terugblik op een deel van de zojuist afgelegde klim.

Etappe 3: Resende – Lamego

Hoewel Leslie nog steeds flink huis houdt, kan het parcours voor de derde etappe niet ingekort worden. Dat wordt doorbijten, iets dat bovenop de hoogvlakte wel blijkt. We klimmen door weer en wind 650 meter omhoog naar de eerste verzorgingspost, waar Carlos assisteert met het aantrekken van warmere kledij. De volgende negen kilometer is een vrij saaie bedoening langs reuzen van windmolens. Bij helder weer is het uitzicht prachtig, wij moeten het doen met maximaal 5 tot 10 meter zicht. Je hoort en voelt de windmolens voordat je ze ziet, wat de tocht best een episch karakter geeft. De afdaling na de tweede verzorgingspost begint vrij technisch maar loopt al snel over in een goed renbaar pad naar een prachtige kathedraal. Dan volgt een ontelbare hoeveelheid trappen omlaag naar de finish. Na een douche en wat eten, volgt een cultureel tripje naar een lokaal kasteel, daarna met de trein naar Pocinho waar het Centro de Alto Rendimento (CAR: een zgn. high performance center voor topsporters) ons de komende vijf nachten onderdak biedt.

  • Steil paadje
    Op en neer, zo nu en dan bijzonder steil.
  • Keien
    Tussen de keien door je weg vinden naar het volgende lintje.
  • Afdaling
    Tijdens de afdaling braken we door de laaghangende bewolking heen.

Etappe 4: Cidadelhe – Vila Nova de Foz Côa – Moncorvo

Het slechte weer de afgelopen dagen veroorzaakte een overstroming, precies waar de vierde etappe doorheen loopt. Door weer inkorten maar 36 in plaats van de beloofde 45 km. Mijn gezicht staat op onweer: ik wil een lange tocht in dit gebied lopen, niet de hele tijd dat korte gejakker. Met Carlos en Luis smeed ik een plan om na de finish in Vila Nova de Foz Coa door te lopen naar Pocinho en dan de aanstaande zevende etappe in tegenstelde richting te lopen. Finish in Moncorvo, onderweg de route checken en bij wat boerderijen vragen of we nog steeds over hun land mogen lopen. Enigszins verbaasd dat Luis besluit aan te haken voor dit avontuur, vangen we aan met een sukkeldrafje. Het doel is een korte ultra lopen, maximaal 60 km, tempo doet er niet toe, als we maar voor donker binnen zijn. Geen van beiden lampjes bij ons, zie je. Het is een geweldige tocht: prachtige omgeving, eindelijk wat rust in de benen en in Luis een heerlijk loopmaatje. Hij kletst me de oren van het hoofd, maar zolang hij nog kan praten, weet ik dat het goed met hem gaat. Tussen Pocinho en Montcorvo dooft het licht in zijn ogen, hij zit er serieus doorheen. Mijn beurt om hem mentaal te ondersteunen. Na 58 km in 9 uur komen we moe maar voldaan in Montcorvo. Luis perst er nog een eindsprint uit, ik spaar mijn adem voor het biertje waar ik al de hele dag naar smacht.

  • Torens
    Uitzicht op twee van de drie torens rondom de citadel.
  • Rotsig
    De paadjes waren niet altijd even duidelijk, maar wel mooi en avontuurlijk.
  • Muurtje
    Een van de vele stenen muurtjes die akkers en wijngaarden scheiden.

Etappe 5: Castelo Rodrigo – Barca  d’Alva

Etappe 6 lijkt mij op het lijf geschreven: 24 km lang, 200 meter omhoog, 900 meter omlaag, voornamelijk downhill dus. Nadat we eerst een citadel bezoeken, verras ik vriend en vijand door er bij de start als een bezetene vandoor te gaan. Iedereen denkt dat mijn benen met lood gevuld zijn na de ultra van gisteren, maar ik weet beter. Vrijwel al mijn persoonlijke records (voor zover ik ze heb), liep ik een dag na een lange of pittige tocht. Na twee kilometer neemt Olivier zijn gebruikelijke koppositie over, maar de gedoodverfde nummer twee, Mohamad, is nergens te bekennen. Ik word wel voorbijgelopen door een van de twee Joao Paolo‘s. Met zijn lange benen en wegervaring loopt hij mij er op het golvende terrein heel gemakkelijk uit. Maar dan volgt een smerig steile afdaling waar hij zijn knie opblaast en ik in mijn kracht kom. Ik loop het aanzienlijke gat snel dicht en op de single track die daarop volgt, laat hij mij hoffelijk voorbij. Even maak ik me zorgen op het laatste stukje asfalt net voor de finish, maar het door mij geslagen gat is voor hem niet meer te overbruggen. Vandaag als doel gesteld of tweede te worden of onder de twee uur te lopen. Met de tweede plek en een eindtijd van 1:59 kan mijn middag niet meer stuk. De boottrip terug naar Pocinho is geweldig.

  • Rotsplaten
    Goed te belopen deze ondergrond.
  • Gieren
    Mooi shot van rondcirkelende gieren.
  • Afdaling
    Steile afdaling naar de Douro-rivier.

Etappe 6: São João da Pesqueira – Castelo de Numão

Dag zes herinnert mij eraan waarom ik zelden hard hardloop. Mijn benen liggen aan puin na de krachtsinspanning van gisteren. Tot overmaat van ramp eindigt vandaag bergop met een klim van 600 meter. Ach, gisteren een vent, vandaag een … zielige jankerd. Maar met pijn kan je ook lopen, kwestie van aanpassen aan wat het minst slecht voelt. Al in de eerste kilometers besef ik dat het een lange dag gaat worden. Dat moet dan maar. Het weer is prachtig, de omgeving zeer gevarieerd en ik kan nog steeds genieten. Voor de start bezochten we het wijnmuseum in Sao Joao da Pesqueira en dronken we een glaasje port, misschien heeft dat er ook wat mee te maken. Op mijn dooie akkertje werk ik de etappe af. Ik loop nog wel een keer verkeerd, maar dat mag de pret niet drukken. Het kasteel waar we vandaag finishen komt in zicht, maar dan blijkt dat de finish zich in het lagergelegen dorpje bevind. Nog maar een keer aanzetten, de finish over en meteen rechtsomkeert terug naar een cafe om twee biertjes te scoren. He he, dat zit erop.

  • Vallei
    Prachtig uitzicht op de Douro die tussen de wijngaarden door slingert.
  • Hoogvlakte
    Na de klim volgde een hoogvlakte die voelde als een oven.
  • Laatste klim
    Linda bezig met de laatste klim naar het kasteel.

Etappe 7: Torre de Moncorvo – Pocinho

De zevende etappe zou voor mij gesneden koek moeten zijn, ware het niet dat Carlos er wat extra, vooral ‘vlakke’ kilometers aan heeft toegevoegd. Bij de start voelen de benen goed, dus ik besluit opnieuw tot een tweeledig doel: finishen als tweede en onder de anderhalf uur. Klinkt eenvoudig, maar het gaat om 15 km met 500 meter omhoog en 700 meter omlaag. Bovendien best wat technische paadjes, als de verkenning van twee dagen geleden enige indicatie was. Dat blijkt niet helemaal het geval te zijn: Carlos heeft de route flink aangepast, in positieve zin. Ruim een uur lang lever ik een gevecht met Joao Paolo en Mohammad. Als de een achter me zit, verlang ik naar een afdaling om hem af te schudden. Is het de ander, hoop ik juist op een klim waar ik net wat sterker ben. Uiteindelijk haakt Mohammad af en weet ik Joao Paolo te knakken door constant net uit het zicht te blijven. Met een paar bokkesprongen en een lange eindsprint kom ik op 1:24 binnen, tweede plaats. De rest van de dag besteden we aan het binnenjuichen van de andere deelnemers en een bezoekje aan een bijzondere wijnboerderij, waar we uiteraard van een heerlijk glas port genieten.

  • Hoogste punt
    Eindelijk bereiken we het hoogste punt.
  • Steil
    De afdaling bestaat uit lange slingerpaden en steile paadjes zoals deze.
  • Wijngaard
    Dwars door de wijngaard naar het dal.

Etappe 8: Côa Museum – Vila Nova de Foz Côa

De laatste etappe alweer, het gaat ook zo snel. Start is bovenop het Coa-museum, nadat we een uurtje binnen hebbben rondgeneusd. Door deelnemers aan de Solidarity Trail is de groep lopers vandaag meer dan verdubbeld. Het contrast tussen de stoffige achtdaagselopers en de fris ogende en ruikende Solidarity-lopers, is best grappig. Omdat de route na de start meteen bergaf is en snel vernauwd tot een technische single track, zet ik aan en loop ik zowaar een paar kilometer op kop. Blijven ze nou ‘respectvol’ achter me of kunnen die dagjeslopers niet harder? Bij de eerste de beste klim, tikt de realiteit me op mijn schouder en word ik links en rechts gepasseerd. Gelukkig, moet er niet aan denken vandaag voor een serieus klassement te knokken. Maar goed ook, want deze etappe is met stip de mooiste van allemaal. Fenomenale uitzichten, verborgen valleitjes, overwoekerd spoor en lieflijke riviertjes, alles zit erin vandaag. Carlos weet in 20 km een slordige 1000 hoogtemeters te stoppen, verdeeld over drie pittige klimmen. Bij de finish krijgen alle achtdaagselopers een op leisteen geprinte foto: prachtig aandenken. Na een douche volgt de prijsuitreiking, waar Linda nog mooi even de tweede plaats bij de dames pakt. Dan op de trein terug naar Porto, een rit van ruim drie uur. Ik zag er enorm tegenop, maar omdat o.a. Daya en Carlos met ons meereizen, valt het alleszins mee. We hebben zoveel te bespreken dat de tijd sneller gaat dan verwacht.

  • Knuffel
    Linda maakt nieuwe vrienden onderweg.
  • Spoor
    Zo te zien al een poosje niet meer in gebruik.
  • Vallei
    Door een verborgen vallei klimmen we naar Villa Nova de Foz Coa.

Familie

Een renvakantie in het buitenland, daar zijn Linda en ik altijd wel voor in. Wat de FCDTA voor ons zo speciaal maakte, was niet de omgeving, het parcours of de culturele uitstapjes. Het waren de mensen: de organisatie, de deelnemers en de lokale bevolking. Door de kleine groep deelnemers ontstond er al snel een hechte groep mensen, ongeacht prestaties, achtergrond of zelfs taalbarrieres. Iedereen vertaalde waar nodig, niemand viel buiten de groep. De organisatie bestaat uit zulke hartelijke en zorgzame mensen, dat je je meer onderdeel voelt van een familie-uitje dan van een goed georganiseerd evenement. Wat het nog steeds is, laat daar geen twijfel over bestaan.

Een goed voorbeeld van dat familiegevoel is een aantal avonden die Linda en ik samen met Carlos en zijn zwagers in een lokale bar doorbrengen. Daar wordt de eerste hand gelegd aan de Trans-Peneda-Geres Fools’ Edition, een driedaags evenement begin maart 2019 met als belangrijkste doel Linda haar eerste 100 km te laten lopen in ons inmiddels favoriete terrein. Een evenement op maat, zeg maar. Ook deelname aan de TransAlpine Run 2019 met twee teams bestaande uit Carlos, Jose, Fernando en Linda is een terugkerend onderwerp. Dat er vooral veel gelachen wordt en het bier rijkelijk vloeit, doet niets af aan de speelse doch serieuze ondertoon. Er ontstaat iets meer dan de gebruikelijke verstandhouding tussen organisator en deelnemer.

  • TAR-partner
    Linda’s toekomstige TAR-partner?
  • Luisa
    Eindelijk lukt het Barry samen met Luisa op de foto te komen.
  • Carlos
    Ook Carlos moet eraan geloven.

Denk nu niet dat wij de uitzondering zijn die de regel bevestigt. Het eerste diner in het CAR laat wat betreft de grootte van de porties en een tweede keer opscheppen, behoorlijk te wensen over. De blik waarmee ik vervolgens Ana, de vrouw van Carlos en logistiek brein achter CSNE, verhaal zie halen bij de CAR-directeur, zal ik niet snel vergeten. Wellicht heeft de man ooit voor hetere vuren gestaan, maar geconfronteerd met deze mama-beer die voor haar jongen opkwam, kiest hij heel rap eieren voor zijn geld. Nog de volgende dag zijn zowel de porties als het aantal keren opscheppen vrijwel ongelimiteerd. Ook mankementen en beperkingen in de huisvesting, voor zover ze er zijn, worden na een enkele melding opgelost.

Conclusie

Zoek je een meerdaags evenement waarbij de afstanden niet te groot zijn en het terrein niet te technisch, kijk dan niet verder dan de FCDTA. Ben je ook nog eens liefhebber van Port, goede wijn en culturele uitstapjes, dan heb je wat ons betreft je volgende vakantie gevonden. Aangezien de FCDTA dezelfde formule hanteert als de PGTA, keuze in hoeveel dagen en afstand per dag, is er voor iedereen wat wils. Vertrouw ons maar dat je ook als nieuwkomer volledig in de watten wordt gelegd door Carlos en zijn familie.

Foto’s

Blij
Douro
Wijngaarden
Typisch landschap
Zwaar weer
Windmolens
Hemel
Top
Laatste klim
Terugblik
Steil
Afdaling
Actie
Pasfoto
Bewolking
Steil paadje
Mist
Zicht
Typisch pad
Offroad
Keien
Dichte mist
Afdaling
Trappen
Finish
Groepsfoto 1
Groepsfoto 2
Citadel
Intact
Schandpaal
Vlakte
Torens
Volle glorie
Zweefmoment
Wilde paarden
Schutkleur
Rotsig
Vriendelijk
Technisch
Gecultiveerd
Bergen
Muurtje
Actie
Lol
Kasteelruine
Douro
Grimas
Ochtendgloren
Grasland
Zandpaden
Omhoog
Graanhuisje
Hoogvlakte
Rotsplaten
Gieren
Afdaling
Bruggetje
Bijna klaar
Boot
Jose
Groepsfoto
Chocolade
Port
Voorbereiding
Quim
Groepsfoto
Instructies
Start
Bedrieglijk
Wijngaarden
Paadje
Afstapje
Terrassen
Vallei
Doorsteek
Pittig
Dorpje
Rivier
Uphill
Rivierboot
Zandpad
Rivierbocht
Actie
Spoorbrug
Klim
Actie
Hoogvlakte
Ruig
Laatste klim
Poseren
Volle glorie
Finish
Etappe 7
Klim
Montcorvo
Hoogste punt
Afdaling
Steil
Wijngaard
Vlak
Uitsloven
Naborrelen
Groepsfoto
Laatste etappe
Tekening
Knuffel
Bergachtig
Spoor
Vallei
Stad
Geslaagd
Uitbundig
TAR-partner
Nagenieten
Luisa
Carlos
Tweede
Groepsfoto
Blij
Douro
Wijngaarden
Typisch landschap
Zwaar weer
Windmolens
Hemel
Top
Laatste klim
Terugblik
Steil
Afdaling
Actie
Pasfoto
Bewolking
Steil paadje
Mist
Zicht
Typisch pad
Offroad
Keien
Dichte mist
Afdaling
Trappen
Finish
Groepsfoto 1
Groepsfoto 2
Citadel
Intact
Schandpaal
Vlakte
Torens
Volle glorie
Zweefmoment
Wilde paarden
Schutkleur
Rotsig
Vriendelijk
Technisch
Gecultiveerd
Bergen
Muurtje
Actie
Lol
Kasteelruine
Douro
Grimas
Ochtendgloren
Grasland
Zandpaden
Omhoog
Graanhuisje
Hoogvlakte
Rotsplaten
Gieren
Afdaling
Bruggetje
Bijna klaar
Boot
Jose
Groepsfoto
Chocolade
Port
Voorbereiding
Quim
Groepsfoto
Instructies
Start
Bedrieglijk
Wijngaarden
Paadje
Afstapje
Terrassen
Vallei
Doorsteek
Pittig
Dorpje
Rivier
Uphill
Rivierboot
Zandpad
Rivierbocht
Actie
Spoorbrug
Klim
Actie
Hoogvlakte
Ruig
Laatste klim
Poseren
Volle glorie
Finish
Etappe 7
Klim
Montcorvo
Hoogste punt
Afdaling
Steil
Wijngaard
Vlak
Uitsloven
Naborrelen
Groepsfoto
Laatste etappe
Tekening
Knuffel
Bergachtig
Spoor
Vallei
Stad
Geslaagd
Uitbundig
TAR-partner
Nagenieten
Luisa
Carlos
Tweede
Groepsfoto
Uit volledig schermNaar volledig scherm
previous arrow
next arrow
 

Comments