Extratrail Social Trail 2019

Leuk hoe de social trails als paddestoelen uit de grond schieten tegenwoordig. Afgelopen zaterdag was het de beurt aan Martino Corneillie en Jozef de Cock (bekend van Kerel) om gastheer te spelen. De route liep over Extratrails van Theux via Hautregard naar de Ninglinspo, via de Chefna en Spa weer terug naar Theux. Hoewel deze route niet het beste van de Ardennen laat zien, Ninglinspo en Chefna daargelaten, zorgde het weer van de afgelopen dagen voor een stevige uitdaging.

Vroeg

Kwart voor vijf ‘s ochtends pikt Edgar Koster me op. Ruim 2,5 uur later staan we op een publieke parkeerplaats middenin Theux. We zijn de enigen. De start is om 8 uur, een half uur vantevoren aanwezig blijkt wat overdreven. Aan de andere kant, je weet nooit wat er onderweg gebeurt, dus een beetje marge kan geen kwaad. Rond kwart voor acht beginnen de deelnemers binnen te druppelen. Klinkende namen als Olav Sammelius, Marek Vis, Kurt Peeters, Arnoud Bührs, Ann Baert, Isabelle Belanger, Rinus Holvoet, Olivier Langelez, toch niet de minsten in het ultra-wereldje. En natuurlijk Jaco de Ruiter, vorige week nog een mooi stukje mee gelopen.

Iets na achten komt de meute van 21 in beweging. We beginnen vrij rustig. Voor een aantal is dit een Legends Trail training, dus stevig wandelen heeft soms de voorkeur boven dribbelen. Dat trekt al snel de deelnemers op een lint. Omdat er geen duidelijke afspraken zijn gemaakt over tempogroepjes of (vertragend) kopwerk, staan we regelmatig stil om de groep te herstellen. Dat werkt een aantal mensen, vooral Jaco, Marek en mij, behoorlijk op de zenuwen. Tempo doet er niet toe, zolang we maar door kunnen lopen. Zoals haaien moeten bewegen om in leven te blijven, moeten wij bewegen om warm te blijven. En goedgehumeurd, vergeet dat ook niet.

Ninglinspo

Edgar slaat na 15 km af, hij heeft ‘s avonds nog een etentje en besluit in te korten tot 37 km. Daardoor mist hij helaas wel de sprookjesachtige Ninglinspo- en Chefna-valleien. Maakt niet uit in welk seizoen of onder wat voor weersomstandigheden je hier komt, het gebied lijkt zo uit de boeken van de gebroeders Grimm weggelopen te zijn. Na vorst de afgelopen dagen is een deel van de riviertjes bevoren, wat leidt tot schitterende ijstaferelen. Het pad zelf is verraderlijk, variërend van redelijk grip tot schaatsbaar. Vooral de onduidelijke overgang tussen slush en ijs maakt de afdaling tot een spannend avontuur. Dat er hier uiteindelijk maar één iemand serieus onderuit gaat, valt me alleszins mee.

Ik had op de route twee punten aangetekend als mogelijkheid voor een kop koffie of een glas cola. De eerste dient zich aan na de klim langs de Chefna. Helaas blijkt La Ville-o-Bois op 26 km gesloten. Via een lang, enigszins saai recht pad komen we terug bij de splitsing waar Edgar afsloeg. Daar wachten we nog één keer op de rest van de groep. Na opnieuw een kwartier blauwbekken besluiten Jaco en ik vanaf hier door te blijven lopen. Wandelen geen probleem, maar geen pauzes meer. Zit ook een stukje noodzaak bij: Jaco heeft geen hoofdlamp bij zich, hij dacht dat we met een uur of zes, zeven wel terug zouden zijn.

extratrail-2019-1
extratrail-2019-25
extratrail-2019-14
extratrail-2019-7
extratrail-2019-15
extratrail-2019-24
extratrail-2019-10
extratrail-2019-5
extratrail-2019-21
extratrail-2019-22
extratrail-2019-17
extratrail-2019-12
extratrail-2019-18
extratrail-2019-23
extratrail-2019-16
extratrail-2019-26
extratrail-2019-9
extratrail-2019-20
extratrail-2019-3
extratrail-2019-13
extratrail-2019-4
extratrail-2019-19
extratrail-2019-2
extratrail-2019-6
extratrail-2019-11
extratrail-2019-27
previous arrow
next arrow

Sociaal duo

Met z’n tweetjes lopen we op een rustig tempo richting Spa. Op 38 km zit een Esso-tankstation, daar hoopt Jaco een koffie te kunnen scoren. Hij zat vanochtend in de reis naar Theux wat krap in z’n tijd, kon het zich niet veroorloven te stoppen voor een bakkie pleur. Helaas is het een self-service zonder winkel of zelfs maar frisdrankautomaat. Ook geen cola voor mij dus. We nemen een paar minuten om onze teleurstelling te verwerken. Goede training, zeg maar. Een aantal lopers haakt weer aan, waaronder Olav, maar van Marek en de rest geen spoor te bekennen. Voordat we teveel afkoelen, beginnen we aan de laatste 16 km.

De klimmetjes die volgen zijn niet lang, maar wel gemeen steil. Met al dik 6 uur zwaar terrein in de benen is het even aanpoten. Ik vreet me door deze dip heen met een combinatie van rozijnen, kokos, gedroogde banaan, zoute nootjes, sesam/honingkoekjes en bifi-worstjes. Het vult niet echt, maar het houdt me bezig, leidt me af van al te negatieve gedachten. Jaco houdt net als vorige week een mooi tempo aan: iets buiten mijn comfort, precies genoeg om wakker te blijven. Na een laatste lus waarbij we voor de tweede keer hetzelfde dorpsnaambordje Sassor zien, storten we ons in de afdaling naar Theux. Na krap 9 uur zit de tocht erop.

Naspel

Een minuut of twintig later druppelen de andere deelnemers binnen. Om mijn benen te strekken loop ik een stukje het dorp in. Links van me zie ik een tea room. Hmmm… zouden ze koffie hebben? Jazeker, zelfs to go. Grijzend van oor tot oor, in beide handen een kop koffie, vraag ik Jaco wie z’n buddy is. Hij kan me wel zoenen. Eh.. zijn woorden, niet de mijne. Marek en Olav zijn ook net binnen. We spreken af om bij de Burger King in Weert de dag af te sluiten met een vette hap. Vol verbazing zie ik Olav een triple Whopper wegwerken alsof een kipnugget is. Marek trakteert ons nog op een extra koffie, dan wordt het tijd om op huis aan te gaan.

Ik ben blij dat ik met Jaco mee kan rijden. Hield er serieus rekening mee dat de terugweg vanuit Theux wel eens langer kon duren dan de social trail zelf. Met OV moet je al gauw op een uur of vijf rekenen, als alles meezit. Naast comfort biedt Jaco’s lift ook de mogelijkheid van gedachten te wisselen over vandaag, vorige week en toekomstplannen. Grappig, vorig jaar tot drie keer toe gepland samen te lopen, nooit van gekomen. Nu op ad-hoc basis twee keer in een week. Volgens mij wordt het tijd om na te gaan denken over een meerdaagse als team. PSR, TransAlpine, TransAtlas, keuze genoeg.

Achteraf

De dagen na de trail zijn mijn benen gevoeliger dan ik gewend ben van zo’n relatief klein stukkie. Ook de plekjes die als eersten beginnen te zeuren bij zware belasting, laten van zich horen. Ik zit in de derde week van een vierwekenblok, komend weekend nog de South Devon Coastal Ultra. Die maar wat rustiger aan doen, dan een weekendje rust voor het volgende blok begint.

Martino, Jozef, enorm bedankt voor afgelopen zaterdag. Neem mijn gezeik over af en toe moeten wachten, niet te serieus. Hoort bij een social trail, had ik me maar wat warmer aan moeten kleden. Jullie hebben mij en alle aanwezigen een mooie dag bezorgd. Graag tot een volgende keer.

Comments